Tsja… Wat valt er te zeggen over het afgelopen jaar? Oneliners, algemeenheden en woorden als ‘bizar, intens, gekke tijd’, dekken wat mij betreft de lading niet echt. Het enige wat ik kan doen is met jullie delen wat mijn persoonlijke ervaring met het jaar 2020 was en hoe ik me daartoe heb verhouden…

In 2020 lanceerde ik een online platform en vond ik eindelijk de ideale locatie om retraites te organiseren. Ik draaide een beter jaar dan de afgelopen twee jaar, terwijl ik minder kon werken (door de lockdown en maatregelen). En dan klinkt het al gauw als een succesvol jaar. We hebben ook ons huis nog eens met dikke winst verkocht en aten bij een 3-sterrenrestaurant. Nou, kan niet meer stuk toch? En toch is dat vooral de buitenkant. Wat gebeurde er in mijn binnenwereld?

Maar zoals altijd… juist als je ‘getest’ wordt en dieper in jezelf moet graven om te doen wat een situatie van je vraagt, vind je ook andere ‘schatten’. Zo heb ik dit jaar nog weer dieper ervaren hoe blij ik word van het werk dat ik doe. Ik merkte dat tijdens de lockdown in maart, toen ik 6 weken alles stil heb moeten leggen en niet kon werken. Ik merkte hoeveel voldoening het mij brengt om mensen te ondersteunen bij hun proces en het faciliteren van dat proces naar meer bewustzijn, rust en aandacht.

Ik voel dan ook intens veel dankbaarheid voor al die bijzondere mensen die ik heb ontmoet, die investeerden in een middag in stilte, een traject of een training. Dankbaar voor een ieder van jullie die zich opende, kwetsbaar opstelde en me de geheimen van hun binnenwereld deelde….

 

Hobbels, Stemmetjes & Skills

Maar dat uiteindelijk ‘succesvolle’ jaar, de lancering van het platform, ze kwamen niet zonder de onvermijdelijke hobbels. Zo moest ik alle zeilen bij zetten, om op een volwassen manier te dealen met de onzekerheid die de corona-maatregelen brachten voor Stilte in de Stad en het ondernemerschap. Ik merkte dat ik tijdens de eerste lockdown niet veel moeite had met dat we veel thuis moesten zitten, dat had ik namelijk al eerder gedaan, tijdens mijn burn-out. Wel had ik heel veel moeite met dat ik niet wist hoe lang het zou duren en wanneer het wel weer kon.

Daarnaast werd de skill ‘geduld en acceptatievermogen’ grondig getest (een skill die echt puur aangeleerd is en van nature niet in mij aanwezig is). Die skill had ik nodig om te dealen met de frustratie die kwam kijken bij het eindeloos verzetten, afzeggen en omboeken van trainingen, locaties, sessies en stiltemiddagen. Ik word enorm gelukkig van mijn werk, maar niet van de administratieve kant daarvan… En dan heb ik ook nog een flinke strijd/dans gevoerd met het stemmetje ‘het-is-niet-goed-genoeg’ rondom het ontwikkelen, maken en lanceren van het online platform. Herkennen jullie het, dat ‘zichtbaar zijn’ en ‘je plek innemen’ niet altijd vanzelfsprekend is?

 

Thuiskomen

Op persoonlijk vlak hakten we de knoop door om te verhuizen naar Zutphen. Ik ben op die plek opgegroeid en het voelt als op een diepere laag kunnen thuiskomen bij mijzelf, nu we weer die kant gaan op bewegen. We hebben een kavel gekocht en gaan er ons eigen huis op bouwen. Wat niet betekent dat Stilte in de Stad ook direct meeverhuisd hoor 😉 voorlopig blijf ik op mijn fijne kantoor aan de Vondellaan. Blijf ik Stiltemiddagen organiseren in het mooie fijne oude klooster aan de Doelenstraat en geef ik ook dit jaar weer een aantal Mindfulness en Compassietrainingen.

In 2020 werd ik en ik denk wij allemaal, meer teruggeworpen op onszelf. Als ik naar mijzelf kijk, worstelden we dit jaar met tijd blijven vinden en maken voor onszelf, zodat we innerlijk ruimte bleven houden voor onze kinderen, elkaar en om wat kunnen betekenen voor vrienden en familie om ons heen. Maar zoals velen van jullie ook hebben ervaren, was dat een enorme uitdaging. Als je veel thuis bent, met elkaar, niet je gebruikelijke uitlaatkleppen hebt en er meer onzekerheid is, triggert dat al gauw allerlei patronen.

Bij mij komt dan bijvoorbeeld de ‘ik-doe-er-wel-een-schepje-bovenop’-Marlies en de ‘niet-zeuren-je-bent-nog-gezond-je-mag-niet-klagen’-Marlies nadrukkelijker naar de voorgrond. Wat niet fijn is en ook niet altijd makkelijk. Maar het maakte wel, dat ik mij ook in 2020 weer verder heb ont-wikkeld. Oude pijn heb losgelaten en innerlijk weer wat meer ruimte heb gecreëerd waar het fijn is om te vertoeven.

En dat is uiteindelijk zó waardevol. Want hoe meer innerlijke ruimte en vrijheid er is, hoe meer je kan ‘thuiskomen’ bij jezelf. Hoe meer je je kan verankeren in en kan rusten met en bij jezelf. En daarmee wordt je minder afhankelijk van de omstandigheden, regels en beperkingen in de buitenwereld… en het kan maar zo zijn, dat we dat in 2021 nog hard nodig gaan hebben…

Terug naar overzicht