Er zit niets anders op.
Dan lief-de hebben voor het hier.

 

Er is niets anders meer,
Dan lief-te hebben in het nu.

 

De liefde stroomt,
de IJssel gaat.

 

Wie raakt als eerst de overkant?

 

Mijn hart stroomt over,
golf na golf,
mijn lichaam vangt de liefde op.

 

Het water vloeit, het bekken vult,
gedragen door een groter geheel.

 

Mijn blik reikt verder, tot na de brug,
niet langer gericht op ik en mijn,
maar open en omvattend,

 

geen onderscheid,
maar alles één.

 

Thuis gekomen in mijn stad,
thuis te zijn in het eigen hart.

 

Stevig staan in nieuwe schoenen,
geworteld in mijn eigen tijd.

 

Stroomt de liefde naar de ander,
mijn licht tot ver voorbij de horizon.

 

Lopend langs het water,
mijn stad weer tegemoet.

 

Stroomt het leven, energie in overvloed.

 

Krachtig en vol overgave,

 

Weet ik ineens weer hoe het moet.

 

 

Terug naar overzicht